خانه

من دانش آموز سال پنجم ابتدايي بودم در سال تحصيلي ٥٥-٥4 و در مدرسه ي تعليمات اسلامي يزد كه در امتحانات نهايي آن سال شاگرد اول شهر شدم.
از هر استاني يك نفر پسر و یک دختر انتخاب و به تهران دعوت شديم. چند روزي از ما پذيرايي شد البته در كانون كودكان و نوجوانان. بعد از برگشت به شهرمان دوباره از من دعوت شد تا به تهران بيايم. با مرحوم پدرم آمدم و به تالار آينه، محل برگزاری مراسم رفتیم. سه نفر ديگر هم كه در سفر قبلي با آن ها آشنا شده بودم حضور داشتند. گفتند عده ای از ميان شاگرد اول های ايران انتخاب شده اند كه در واقع ما چهار نفر بوديم.
همه ي نخبگان و شاگردان اول و ممتاز مقاطع مختلف در آن جلسه بودند. سپاهيان دانش ممتاز و خلاصه هركس كه كار بزرگي كرده بود يا استعداد ويژه اي داشت. مثلا يادمه كه خانمي بود كه ضرب اعداد سه رقمي را سريع مي گفت.
اسامي را مي خواندند و يكي يكي می رفتيم جلو. من هم رفتم و ديدم وزير آموزش و پرورش وقت در جايگاه حضور دارد كه از طرف آقاي البرز كه ايشان هم كنار وزير بودند چكی به مبلغ دو هزار تومان از بانك صادرات به من دادند و خلاصه هركس به فراخور مي رفت و جايزه اش را مي گرفت. شيريني اين خاطره را هميشه مزمزه مي كنم و هنوز برايم لذت بخش است.

خاطره از : دکتر محمود تقوی بافقی